قیرهای محلول

قیرهای محلول ،از حل كردن قیرهای خالص در حلال ها و یا روغنهای نفتی بدست می آیند. نوع و كیفیت قیرهای محلول به كیفیت قیرهای خالص اصلی، نوع و مقدار حلال بستگی دارد . هر اندازه مقدار حلالهای نفتی در قیرمحلول زیادتر باشد، روانی آن بیشتر است. . عدم دسترسی به وسایل گرم­كننده قیر، تجزیه شدن قیر در حرارتهای بالا، سرد شدن قیر در هنگام كار، عدم امكان نفوذ آن در مواد معدنی متخلخل، لزوم ایمنی كارگران، آتش سوزی و صرف وقت باعث می شود، كه در بعضی موارد از قیرهای محلول استفاده شود. قیرهای محلول در راهسازی برای اندودهای سطحی، نفوذی، آسفالت سطحی، آسفالت سرد كارخانه ای و یا مخلوط در محل مصرف می­شود. قیرهای كندگیر (MC) از حل كردن قیرهای خالص در نفت سفید تهیه می شود كه عدد پسوند معرف ویسكوزیته قیر بر حسب سانتی استوكس است. قیرهای محلول بر اساس درجه گرانروی طبقه بندی می شوند و بر حسب سرعت گیرش و نوع حلال به سه گروه زیر تقسیم می شوند.

• قیرهای زودگیر یا تندگیر (RC): اگر از بنزین برای حل كردن قیر خالص استفاده شود، قیر محلول را زودگیر می نامند. زیرا حلال موجود در قیر در مدت كمی بعد از مصرف قیر محلول، تبخیر شده و قیر اصلی بر جای می ماند.

• قیرهای كندگیر (MC): قیرهای كندگیر از حل كردن قیر خالص در نفت سفید تهیه می شود، كه سرعت تبخیر نفت از بنزین كندتر و طولانی تراست.

• قیرهای دیرگیر (SC): قیرهای محلول دیرگیر را علاوه بر حل كردن قیر خالص در روغنها و حلالهای دیرگیر نفتی، مانند گازوئیل یا نفت سیاه، می توان مانند قیرهای خالص، مستقیمًا از تقطیر نفت خام بدست آورد كه در حالت اخیر، هنوز روغنهای حلال از آن جدا نشده است. گیرش كامل این قیرها بعد از مصرف ، مدت زمان زیادی طول می كشد.